Zou het dan nu al gaan gebeuren trouwe volgers, Dames 1 kampioen worden in Mokum? Ik verklap het al, snik snik helaas, nee dus. Zo is het gegaan (eerst is dit stukje wel voorgelegd aan sensitivity reader, zodat u er geen aanstoot aan kan nemen/ worden gekwetst natuurlijk).
Echt hartstikke gezellig, volle bak, heel veel Victorianen en ex-Victorianen om aan te moedigen. De gastheer heeft er echt alles aan gedaan om er spektakel avondje squash van te maken. Dank hier voor. Onze mooie sport verdient dit ook. Dit zoude wekelijks vaker moeten gebeuren.
Het begon met Suzanne Peters tegen onze Eva Maas. Thuis had Eva met 3-2 gewonnen en stel je voor als het weer zou gebeuren? Vanaf de eerste seconde was het overduidelijk dat Suzanne in control was Eva speelde meer tegen zichzelf dan tegen haar tegenstandster. Als ze al terugsloeg ging het linia recta naar het racket van Suzanne, die altijd op de goede plek stond en precies deed wat wij eigenlijk niet wilde zien:-) zoiets dus. Binnen 25 minuutjes 3-0 voor Frans Otten. Jammer.
Vervolgens de nummers 1: Alexandra Fuller RSA (PSA #29) – tegen onze Nadine Shahin EGY (PSA #28). Dat beloofde spektakel en we werden inderdaad getrakteerd op topsquash.Alexandra begon heel goed en kwam al snel op 6-2 voor en toen werden de aanwezige Victorianen al beetje nerveus. Doch Nadine ging er stapje bij doen en ging de bal sneller nemen en werkelijk alles zo hard zuiver slaan, dat zie je niet zo vaak met damessquash (Gohar uitgezonderd). Het was genieten, zeker voor ons! Nadine was niet te stoppen was overal tegelijk plus Alexandra begon veel afgedwongen foutjes te maken. Dan is het gewoon de score correct bijhouden tot 3-0 Nadine. De stand was weer gelijk, 1-1.
De Kers op de taart Marie Stephan FRA (PSA #51, Frans Kampioen) tegen onze Fleur Maas (PSA #274, Nederlands kampioen).
Beide speelsters begonnen wat nerveus want er stond veel op het spel. Marie speelt regelmatig dit soort potjes dat was duidelijk en Fleur miste net dat beetje ervaring om tegen minimaal gelijkwaardige tegenstandster door te drukken. Fleur verloor nipt de eerste maar in de tweede trok ze dit keurig recht, domineren en laat Marie maar de fouten maken. We dachten zo kan het dus echt, maar helaas in de derde game wisselde het wedstrijdverloop weer ten nadelen. Fleur begon beetje tegen zichzelf te spelen, paar onnodige foutjes en Marie als koele prof buitte het ten volle uit. Fleur verloor met 3-1, dus werden we geen kampioen (de SBN was er wel met de schaal!, just in case). Dan moet het thuis, 29-3-23 over twee weken, maar gebeuren. Dan hebben we aan 2 punten voldoende om dit seizoen als kampioen te gaan afsluiten. Dat moet zeker te doen zijn.
U komt dan toch ook aanmoedigen?
John de Paauw
